Wat is de reden dat ik gestart ben met mijn bedrijf? Nou, daarvoor moet ik jullie meenemen naar een stukje over mijn jeugd en hoe ik ben opgegroeid.
Toen ik jong was en opgroeide, had ik geen veiligheid of liefde. Mijn ouders maakte altijd ruzie en mijn vader sloeg mijn moeder. Met z’n handen, met boeken en lepels die over de tafel heen vlogen. Een agressie probleem had hij en mijn moeder dacht dat dit een relatie was zoals die moest zijn. Ze dacht dat dit erbij hoorde. De agressie kwam ook naar ons (mij, m’n broertje van 1,5 jaar jonger en mijn zusje van 5 jaar jonger). Een herinnering is dat dat ik heel blij was met mijn nieuwe poppenwagen en mijn zusje erin liet zitten. Alleen keken we niet uit (ik was 7 jaar oud ofzo) en mijn zusje haar vinger kwam knel te zitten. Mijn vader werd zo boos dat mijn kinderwagen in elkaar gebeukt werd. Kapot, net 2 dagen nadat ik hem had gehad. Regelmatig dook ik in elkaar, want het antwoord op zijn vraag met “ik weet het niet”, was reden voor verbale agressie. Soms sprong mijn moeder ervoor en ving ze de klappen op.
Blij waren we dat toen ik 10 jaar oud was, mijn vader er vandoor ging met een ander. Ook al had hij het huis leeg gehaald. Ook al moesten we met matrassen op de grond slapen en de komende jaren in armoede leven. De agressie was weg.. dacht ik…
Dat bleek anders. Mijn moeder werd manisch depressief en wilde zichzelf alleen maar dood maken. Ik zorgde op mijn 11e jaar voor mijn broertje en zusje. En daarnaast ving ik de klappen op. Niet fysiek dit keer, maar psychisch. Woorden als “je kan toch niks, je bent niks waard”. Ik hield me sterk en dat maakte het erger, want “je bent egoïstisch en nergens goed in”, “niemand wil je vriendin zijn” en als dat niet hielp dan werd het schuldgevoel “ga maar lekker, laat je arme moeder maar alleen”.
Kortom, het voelde alsof ik het niet goed kon doen. Het maakte mij juist sterker, juist strijdvaardig. Ik wilde dit niet en ik ga laten zien dat ik wel iets kan. Ik nam me voor om precies het tegenovergestelde te doen en alles wat ik zogenaamd niet kon, wel te doen. Werk en dansen werden mijn uitvluchten. Ik werkte al vrij jong om te zorgen dat er geld binnen kwam en dat we als gezin rond konden komen.
Door de jaren heen werd ik sterker en heb ik gezocht naar waar mijn kracht lag. Na een aantal jaar geen contact te hebben met mijn ouders heb ik de band weer herstelt. Niet voor hun, maar voor mij. En toen zag ik niet de agressieve man en de depressieve vrouw. Ik zag twee mensen die leven in angst, die zichzelf niet genoeg vinden en die zoekend zijn naar liefde. En die liefde gun ik ze, maar ik leg de verantwoordelijkheid hiervoor niet meer bij mij. Ik hou van ze, soms van een afstand.
En wat ik wil is elk mens, elk kind, laten zien wat hun kracht is! Hoe ze, ondanks dat de wereld om hun heen vertelt wat ze allemaal niet kunnen, toch blijven geloven in zichzelf. Daaruit is mijn eigen bedrijf ontstaan, omdat ik geloof dat als je je eigen kracht ziet en hierin gaat staan, je liefde creëert en deze kan delen met de mensen om je heen. Dat is het verhaal wat ik de wereld in wil zenden!
